KURT MASALI
Kurt bir gün çok acıkmıştı,
Dağlara ava çıkmıştı.
Gezinerek sağa sola,
Geldi pek ıssız bir yola.
Dedi; bu yer çok güzel bir yer,
Bir kısmetim varsa eğer,
Ayağıma gelir kendi,
Seçtiği yeri beğendi.
Az sonra bir katır çıkageldi,
Kurt, önünü kesip dişlerini gösterdi.
Katır baktı ki, can gidici,
Hemen bir kurnazlık düşündü;
Kurt arkadaş, kurt arkadaş,
Öyle uzak durma, yanaş,
Biliyorum ne diyeceksin;
Açsın, beni yiyeceksin.
Ye, ne çıkar bundan ama,
Bak bir şey geldi aklıma;
Etim lezzetli bir ettir,
Fakat kemiklerim serttir.
Getireyim sana bir satır,
Kemiğimi onunla kır.
Kurt aldandı bu teklife,
Dedi, git getir bir an önce.
Getireyim diye satır,
Kurdu aldattı kaçtı katır!
Aradan biraz zaman geçti,
Bir at göründü uzaktan,
Kişneyerek şahlanıyor,
Dağı kimsesiz sanıyor.
Titretti bir sevinç kurdu,
Çıktı, yol üstünde durdu.
At baktı ki can gidici,
Hemen bir kurnazlık düşündü;
Kurt arkadaş, kurt arkadaş,
Öyle uzak durma, yanaş.
Biliyorum ne diyeceksin;
Açsın, beni yiyeceksin.
Ye, ne çıkar bundan ama,
Bak bir şey geldi aklıma;
Arap atı mıyım, yoksa huysuz bir beygir miyim?
Aslım nedir bilmiyorsun.
Getireyim sana beratımı,
Anla, yiyeceğin sıradan bir beygir mi,
Yoksa asil bir Arap atı mı?
Kurt aldandı bu teklife.
Dedi; git getir bir an önce.
Getireyim diye berat,
Kurdu aldattı kaçtı at!
Biraz zaman geçti aradan,
Bir koyun göründü uzaktan.
Gevrek sesiyle meliyor,
Güle oynaya geliyor.
Titretti bir sevinç kurdu.
Çıktı yol üstünde durdu.
Koyun görünce kurdu korktu,
Hemen bir kurnazlık düşündü;
Kurt arkadaş, kurt arkadaş,
Öyle uzak durma, yanaş.
Biliyorum ne diyeceksin;
Açsın, beni yiyeceksin.
Ye, ne çıkar bundan ama,
Bak bir şey geldi aklıma;
Rengin solmuş, sevincin azalmış,
Hayata küsmüş ve mutsuzsun belli.
Çok güzel oyunlar oynarım ben.
Yemeden önce bir kere gör de neşelen.
Kurt bu teklife de aldandı,
Koyun oynamaya başladı,
Hangi tarafa sektiğini takip etmekte zorlandı,
Ha orası ha burası derken,
Açlıktan zayıf ve halsiz düşmüş olan kurdun,
Başı döndü ve olduğu yere yığıldı.
Koyun da fırsattan istifade ortadan yok oldu.
Artık saatler bir hayli ilerlemişti.
Ne gelen vardı ne de giden.
Tamamen karanlıklara teslim olan vadide,
Çakal ulumalarından başka bir ses duyulmaz olmuştu.
Kendine gelen kurt,
Gidenlerin tekrar dönmeyeceğini en nihayet anlamıştı.
Aç ve bitkin bir halde sürünerek inine döndü,
Başladı dövünmeye.
“Bulmuştun bir âlâ katır,
Ye, düşünme, gönül-hatır.
Neyine lazım senin satır?
Kasap mıydın, behey sersem?
Layık olur ben gebersem!
Bulmuştun bir âlâ at,
Ye etini, sırt üstü yat.
Neyine lazım senin berat?
Kadı mıydın, behey sersem?
Layık olur ben gebersem!
Bulmuştun bir âlâ koyun,
Ye etini, yat yüzükoyun.
Neyine lazım senin oyun?
Köçek miydin, behey sersem?
Layık olur ben gebersem!”
Gün doğarken işi bitti,
Açlığından öldü gitti…
Konu: Kurt masalı 
