bizkaçsafiz.com”

Bu adresi tanıyor musunuz? Tanımıyorsunuz ama birazdan yazacaklarımla hangi adres olduğunu anlayacaksınız. Biliyorsunuz, son 48 saatin bomba haberi; Tuncay Özkan “Kanaltürk’ü, tam karşıda, hatta kendisinin de en fazla yayınlarda sövüp, saydığı” bir “yapıya” sattı...
Habere herkes şok oldu, ben olmadım. Bu satış sonrası, bugüne kadar bana gelen yüzlerce elektronik mesaja şimdi cevap veriyorum. Mesajlarda hep aynı soru vardı: “Ulusal ve milli çizginiz Tuncay Özkan ile aynı, neden Kanaltürk’te program yapmıyor ve ‘bizkackisiyiz.com’un konferanslarına katılıp çalışmıyorsunuz?”
Sevgili dostlar, hiçbir cevap yazmadım bugüne kadar, bence şimdi de yazmama gerek yok, yaşananlardan sonra “sizce gerek var mı?”
Bu aslında yüzlerce yıldır yaşanan bir dinamik. Eski İskoçya’da “toprak sahipleri”, İngiliz Kralı’na “en ateşli şekilde karşı çıkarlar” ve köylüleri “sözde özgür İskoçya isteyerek” biraraya getirip, meydanlarda “İngiliz Kralı’nın” ordusunun karşısına çıkarırlardı...
Savaşa bir saat kala “İngiliz Kralı’ndan”, orduyu oraya toplayan üç-beş isme yönelik “Şu toprakları kendilerine verdim” şeklinde mesaj gelir ve “ordular savaş olmadan dağılırdı.” O kalabalığı, “sözde özgür İskoçya” diye oraya toplayanlar, esas amaçlarına ulaşırlar ve “görünen amaç ile gizli amaç son noktada ayrışırdı.” Bu satışın da “aynı mantık” içinde algılanması gerektiğini düşünüyorum. Bir mücadele yapıldı, “insanlar meydanlara toplandı”, kapalı kapılar ardında pazarlıklar yapıldı ve “kraldan son dakikada” haber geldi...
Burada olan “aynen saf İskoç köylüler gibi meydanlara toplananlara” oldu. İşi kuranlar daha doğrusu “lider” muhalif görünenler “bu işten en az 10 ila 20 milyon dolar” arası cebe koyarlarken, meydandakilere de “başka bir bahar” umudu kaldı...
Ama bu hareketi kesinlikle kınamıyorum. Dünya tarihi bu tip olaylarla dolu. Hatta bırakın dünya tarihini, Türkiye’deki siyasi hayat dolu. Parti kuran liderler, insanları peşlerine takarlar, sonrasında seçime 6 ay kala “partiyi” kendilerine ve yanlarındaki birkaç kişiye “bakanlık-sıra” vaadiyle “bırakıp” “alternatif” oldukları partiye geçerler. Dünyanın “özü bu” ; topla, biriktir, güçlendir sonra da “yenemeyeceğini” düşündüğün, rakip göründüğün, tarafa sat! Çünkü en iyi parayı o verir!
Burada Tuncay Özkan’ın açıklamasına da yer verelim. Ne demiş; “Satmasaydım, Unakıtan kapatacaktı!” Tam karşı “gruba” satacağına, keşke kapatsaydı! O zaman, peşine düşen herkes, gelir orada gerekli mücadeleyi yapardı...
Bu arada “sakın Özkan’a” kızdığımı, bozulduğumu sanmayın; o “normal” bir davranış sergiledi. Eminim çevresinde birçok insan ona şöyle dedi; “Kardeşim sen misin bu ülkenin enayisi, bu halk kimsenin değerini bilmez, bak Menderes’i bile astılar, ülkede bir bardak kırılmadı!”
İşin “tarihi-sosyolojik” kısmı da maalesef doğru! Halk olarak “balık hafızamız” var ve “algılamamız, ilgimiz o kadar” dağılmış ki; bizim için “mücadele” edenleri çok çabuk unutabiliyoruz. En güzel örnek; binlerce “şehit” verdik, PKK terörüne karşı, kaçımız geride kalanların ailelerini düşündük! Hadi sorun kendinize, hiç “geride kalmış bir subay, astsubay, er veya polis çocuğuna destek olmayı” düşündünüz mü? Gerçekçi olalım; halk olarak da “davasına sahip” çıkan bir “dinamiğimiz” yok!
Sonuç: Türkiye’de “iki satış” psikolojik savaşta milli-ulusal cepheye büyük zarar verdi; birincisi “askerin bankası” denilen Oyakbank’ın tamamının, “TSK’ya karşı kullanılan mayınları” ürettiği iddia edilen ve bu iddiaların Hürriyet ve Zaman gazetelerine dahi yansıdığı ING Bank’a satılması, diğeri de “ulusal kale” denen Kanaltürk’ün satışı... “Alıcılar” açısından halkın “direncini düşüren” daha da açıkçası “vezir düşüren” hamleler. Satanlara da bir şey olmadı; ceplerinde para “dünyanın keyfini sürecekler.” Peki ya “onlara inanan, onları referans alan, onların peşlerine düşenler!”
Son söz: Bugüne kadar bana “Neden Özkan’a destek vermiyorsunuz, bizkackisiyiz.com’a katılmıyorsunuz?” diyenlere bir teklifim var; bu platformun adını değiştirelim, ben de katılayım. Ne mi yapalım; “bizkaçsafiz.com”...
Not: İskoçya’da “saf ve temiz” halkın meydanlara toplanıp, sözde “muhalif” liderler tarafından İngiliz Kralı’na satılması, Willam Wallace’a kadar devam etti. Wallace, bu süreci durdurdu, güçlü bir lider oldu ve İskoçya “gerçekten İngiliz emperyalizmine” karşı duranların omuzlarında “bağımsızlığına” ulaştı. Türkiye’de de “umutsuz” değilim, bir lider çıkacak ve mutlaka zamanı gelince “neo kurtuluş” dinamiğinin başına geçecek... Bu tip sahte hareketlerin baştan kırılması aslında bir avantaj